Najnowsze artykuły
- ArtykułyAtlas chmur, ptaków i wysp odległychSylwia Stano2
- ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński9
- ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać385
- Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Walter Scott
Źródło: By Henry Raeburn - Online sourceReworked version of Image:Sir_Walter_Scott_-_Raeburn.jpg by --Liberal Freemason (talk)Original-Description: (Uploaded by User:Nichtbesserwisser),Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7311931
28
1
6,7/10
Urodzony: 15.08.1771Zmarły: 21.09.1832
Szkocki adwokat, powieściopisarz i poeta. Wychowywał się, a potem studiował prawo, w rodzinnym mieście, a następnie poszedł w ślady ojca, zostając adwokatem i urzędnikiem sądowym. Interesował się folklorem i historią Szkocji. Korzystał z tej tematyki w swojej twórczości i zapoczątkował w Anglii znamienne dla epoki romantyzmu zainteresowanie kulturą i twórczością ludową.
W marcu 1801 został wolnomularzem, wstępując do Loży świętego Dawida w Edynburgu[1].
Początkowo zajmował się głównie poezją, lecz po ukończeniu 40 lat zmienił profil swojej twórczości literackiej, pisząc przede wszystkim powieści. Jego główną domeną były powieści historyczne, w których łączył realizm historyczny z fantastyką oraz tajemniczymi ludowymi legendami i wierzeniami. Scott pobudził zainteresowanie baśniowo-rycerską przeszłością rodów Szkocji. Tematyka jego powieści dotyczyła często dziejów pogranicza szkocko-angielskiego na przełomie XVII–XVIII w., a w dziełach późniejszych zajmował się angielskim i francuskim udziałem w wyprawach krzyżowych.
W 1813 roku niepowodzenie jego ostatniego poematu Rokeby i rosnące potrzeby finansowe związane z budową Abbotsford i kłopotami pieniężnymi jego przyjaciela i wydawcy skłoniły pisarza do poszukiwania innych źródeł dochodu. Odnaleziony przypadkiem wiosną 1814 roku brulion rozpoczętego przed laty dzieła zajął go na tyle, że w czerwcu miał już gotową powieść z dziejów pogranicza angielsko-szkockiego, której dał tytuł Waverley. Jej akcja rozgrywa się w 1745 podczas powstania jakobickiego. Powieść została wydana w lipcu 1814 roku u Constable’a w Edynburgu i Logmana w Londynie. Scott, nie będąc pewien jej powodzenia, wydał ją anonimowo. Sukces utworu przeszedł najśmielsze oczekiwania autora. Pod koniec lata, po powrocie z podróży po północnej Szkocji i wyspach, dowiedział się, że Constable przygotowuje trzecie wydanie książki i domaga się następnej powieści.
Pisarz mieszkał w tym czasie w Abottsford, zajmując się rozbudową pałacu. Poszerzał też stale majętność. Jeszcze w 1814 roku podwoił jej obszar ze stu akrów do dwustu, w 1817 roku miał już tysiąc akrów i dokupił majątek Huntly Burn. Jego pasją było w tym czasie zadrzewianie nabytych terenów, na co wydawał znaczne pieniądze. Połowę roku spędzał w Edynburgu, gdzie uczestniczył w sesjach sądu.
W lutym 1815 roku Scott wydał swoją kolejną powieść, zatytułowaną Guy Mannering, opowiadającą o losach zaginionego spadkobiercy na tle barwnej mozaiki społeczeństwa szkockiego końca XVIII wieku. Również tą powieść wydał anonimowo, podpisując ją «autor Waverleya». Okazała się bestsellerem. W lipcu i sierpniu pisarz wybrał się w podróż na kontynent. Odwiedził pole bitwy pod Waterloo i Paryż. Pod koniec grudnia tego roku zabrał się do pracy nad kolejną powieścią, która ukazała się drukiem w maju 1816 roku i nosiła tytuł Antykwariusz.
W marcu 1801 został wolnomularzem, wstępując do Loży świętego Dawida w Edynburgu[1].
Początkowo zajmował się głównie poezją, lecz po ukończeniu 40 lat zmienił profil swojej twórczości literackiej, pisząc przede wszystkim powieści. Jego główną domeną były powieści historyczne, w których łączył realizm historyczny z fantastyką oraz tajemniczymi ludowymi legendami i wierzeniami. Scott pobudził zainteresowanie baśniowo-rycerską przeszłością rodów Szkocji. Tematyka jego powieści dotyczyła często dziejów pogranicza szkocko-angielskiego na przełomie XVII–XVIII w., a w dziełach późniejszych zajmował się angielskim i francuskim udziałem w wyprawach krzyżowych.
W 1813 roku niepowodzenie jego ostatniego poematu Rokeby i rosnące potrzeby finansowe związane z budową Abbotsford i kłopotami pieniężnymi jego przyjaciela i wydawcy skłoniły pisarza do poszukiwania innych źródeł dochodu. Odnaleziony przypadkiem wiosną 1814 roku brulion rozpoczętego przed laty dzieła zajął go na tyle, że w czerwcu miał już gotową powieść z dziejów pogranicza angielsko-szkockiego, której dał tytuł Waverley. Jej akcja rozgrywa się w 1745 podczas powstania jakobickiego. Powieść została wydana w lipcu 1814 roku u Constable’a w Edynburgu i Logmana w Londynie. Scott, nie będąc pewien jej powodzenia, wydał ją anonimowo. Sukces utworu przeszedł najśmielsze oczekiwania autora. Pod koniec lata, po powrocie z podróży po północnej Szkocji i wyspach, dowiedział się, że Constable przygotowuje trzecie wydanie książki i domaga się następnej powieści.
Pisarz mieszkał w tym czasie w Abottsford, zajmując się rozbudową pałacu. Poszerzał też stale majętność. Jeszcze w 1814 roku podwoił jej obszar ze stu akrów do dwustu, w 1817 roku miał już tysiąc akrów i dokupił majątek Huntly Burn. Jego pasją było w tym czasie zadrzewianie nabytych terenów, na co wydawał znaczne pieniądze. Połowę roku spędzał w Edynburgu, gdzie uczestniczył w sesjach sądu.
W lutym 1815 roku Scott wydał swoją kolejną powieść, zatytułowaną Guy Mannering, opowiadającą o losach zaginionego spadkobiercy na tle barwnej mozaiki społeczeństwa szkockiego końca XVIII wieku. Również tą powieść wydał anonimowo, podpisując ją «autor Waverleya». Okazała się bestsellerem. W lipcu i sierpniu pisarz wybrał się w podróż na kontynent. Odwiedził pole bitwy pod Waterloo i Paryż. Pod koniec grudnia tego roku zabrał się do pracy nad kolejną powieścią, która ukazała się drukiem w maju 1816 roku i nosiła tytuł Antykwariusz.
6,7/10średnia ocena książek autora
1 490 przeczytało książki autora
2 956 chce przeczytać książki autora
49fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Z duchami przy wigilijnym stole
Walter Scott, Bolesław Leśmian
6,6 z 103 ocen
343 czytelników 45 opinii
2020
Classic Victorian & Edwardian Ghost Stories
Walter Scott, Oscar Wilde
7,2 z 13 ocen
175 czytelników 0 opinii
2008
Niesamowite opowieści. Klasyka opowieści grozy cz. 1
Henryk Sienkiewicz, Walter Scott
6,9 z 57 ocen
328 czytelników 3 opinie
2003
Kwintyn Durward. Powieść historyczna z czasów Ludwika XI
Walter Scott
6,5 z 31 ocen
88 czytelników 8 opinii
1991
Opowiadania pisarzy angielskich XIX w.
Herbert George Wells, Walter Scott
6,7 z 16 ocen
194 czytelników 2 opinie
1971
Opowieści z dreszczykiem. Noc druga
Walter Scott, Thomas Hardy
7,6 z 42 ocen
329 czytelników 4 opinie
1960
Powiązane treści
Aktualności
5
Publicystyka
Bartek Czartoryski
6
Święta grozy. Co strasznego przeczytać przy choince?
Publicystyka
Remigiusz Koziński
54
Powieść historyczna w Polsce – wiecznie żywa i, co ważne, czytana
Aktualności
LubimyCzytać
1
Na wycieczkę do Miasta Literatury UNESCO
Niedawno pisaliśmy o book towns – miasteczkach wypełnionych książkami – a dzisiaj prezentujemy kolejny literacki pomysł na wakacje. Proponujemy udać się w podróż do jednego z Miast...
Publicystyka
Róża_Bzowa
60
1001 drobiazgów o książkach i czytaniu
Podtytuł tego artykułu mógłby brzmieć „jak przeżyć ekstremalne wyzwanie czytelnicze”. Nie chodzi tylko o Wyzwanie czytelnicze LC, ale też o inne, prywatne listy książek do...
Varia
AMisz
12
Jeśli czekasz na „Z archiwum X”
Wiele już napisano na temat nowej serii popularnego niegdyś serialu „Z archiwum X”. Część fanów jest zachwycona, część podchodzi do tego pomysłu z obawą, inni wręcz twierdzą, że to...
Aktualności
Joanna Janowicz
5
Nagie pisanie
Niektóre pisarskie zwyczaje można zestawić jako pary przeciwieństw: pisanie w ciągu dnia versus pisanie w nocy, pisanie po alkoholu versus pisanie na trzeźwo, pisanie popijane...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Ten, kto jest bez nazwiska, bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez ojczyzny, jeszcze zawsze jest człowiekiem. Kto zaś to wszystko posiada także ...
Ten, kto jest bez nazwiska, bez przyjaciół, bez pieniędzy, bez ojczyzny, jeszcze zawsze jest człowiekiem. Kto zaś to wszystko posiada także nie jest niczym więcej.
12 osób to lubi
Nie miej wiary w pledy ni w kraciaste wzory Gdyż jak kameleon zmieniają kolory!
5 osób to lubiO bezczynności i chwiejności duszy! Choć same nie jesteście zbrodnią, iluż dotkliwym nieszczęściom i złośliwościom torujecie nieraz drogę.
O bezczynności i chwiejności duszy! Choć same nie jesteście zbrodnią, iluż dotkliwym nieszczęściom i złośliwościom torujecie nieraz drogę.
4 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Z duchami przy wigilijnym stole Walter Scott
6,6
Zbiór opowiadań a raczej opowieści, na swój sposób przerażających. Autorzy umiejętnie operując słowem budują napięcie i lekki dreszczyk, gdyż język, którymi opowieści są pisane jest bardzo plastyczny, bogaty i jakże bardzo staroświecki, czyli dla mnie doskonały. Prózno szukać krwawych strzępów, trup nie ściele się gęsto ale..... urok, tajemnica i ten suspens ...... Absolutnie doskonała pozycja, z przyjemnością się czyta i zanurza w realia tamtego świata, każda opowieść przeplatana wierszem Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej lub Bolesława Leśmiana .... również z pogranicza jawy i snu. Mnie zachwyciła.
Narzeczona z Lammermoor Walter Scott
6,7
Kiedy sięgałam po tę książkę, byłam świadoma nurtu w jakim została napisana - przede wszystkim miałam ochotę na nowe doświadczenie czytelnicze. Nie wpłynęło to jednak na fakt, że bardzo męczyłam się w trakcie lektury. Ten typ naiwności, przedstawienia zakazanych uczuć, wzbudzania lęku i poruszania serc absolutnie do mnie nie przemawia. Nawet gdy nie podchodziłam do tego utworu na poważnie (tj. nie traktowałam go jako aktualną w naszych czasach lekturę, która ma stanowić jakieś objawienie, tylko historię, niegdyś budzącą w młodych duszach grozę),rozrywki za wiele w tym nie znalazłam. Plus oczywiście też da się znaleźć: dzięki tej książce utwierdziłam się w przekonaniu, że "lekkiej" literatury klasycznej w celu odpoczynku od cięższych tematów muszę szukać w obszarze innych gatunków literackich :)